Για πολλούς γονείς, το πως μαθαίνουν τα παιδιά αποτελεί ένα μυστήριο. Μία συζήτηση με τους δασκάλους τους μπορεί να μας λύσει πολλές απορίες αλλά και κάπoια χρήσιμα tips σαν κι αυτά που έχουμε συγκεντρώσει εδώ ως first aid kit – κάτι σαν Πρώτες Βοήθειες δηλαδή- είναι πάντα χρήσιμα. Εάν λοιπόν θέλουμε να βοηθήσουμε τα μικρούλια μας…
- Δείχνουμε ενδιαφέρον γι’αυτά που κάνουν και μαθαίνουν στο σχολείο κουβεντιάζοντας μαζί τους καθημερινά. Ακόμη και τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων του δημοτικού, που είναι πιο ανεξάρτητα, το έχουν αυτό ανάγκη. Πρέπει πάντα να νιώθουν ότι είμαστε διαθέσιμοι και ότι ενδιαφερόμαστε για τη ζωή τους στην τάξη και τη σχέση τους με το σχολείο γενικότερα.
- Όταν το παιδί μας μιλά γι΄αυτά που μαθαίνει εκεί, βοηθά περισσότερο αν εστιάζουμε στο πώς μαθαίνει κι όχι στο πόσα γνωρίζει. Για παράδειγμα είναι προτιμότερο να ρωτήσουμε “πώς σου φάνηκε η συνεργασία με τους συμμαθητές σου για το project της ιστορίας;” κι όχι “τί βαθμό πήρατε για το project;”
- Δεν ξεχνάμε τη σημασία που έχουν οι ρουτίνες για τα παιδιά στις τάξεις του δημοτικού.Τα παιδιά αυτής της ηλικίας αγαπούν τις ρουτίνες και το να τις εφαρμόζουμε συστηματικά τους βοηθά να αποδίδουν πολύ καλά. Φροντίζουμε λοιπόν να μελετούν, να κάνουν το homework δηλαδή, την ίδια ώρα καθημερινά, σε συγκεκριμένο σημείο του σπιτιού, μακριά από θόρυβο, τηλεόραση, κινητά ή ο,τιδήποτε τους αποσπά την προσοχή αλλά και να έχουν μία καλή ρουτίνα ύπνου – να κοιμούνται πάντα περίπου την ίδια ώρα και για όσο το έχουν ανάγκη καθώς ο εγκέφαλος και το σώμα τους είναι σε ανάπτυξη και ο καλός ύπνος είναι σημαντικός. Έτσι, την επόμενη μέρα θα είναι ξεκούραστα κι ευδιάθετα στο μάθημα, έτοιμα για δράση! Εξάλλου, αν τηρούμε τις ρουτίνες, τα παιδιά ξέρουν τι θα συμβεί και το τι έχουν να κάνουν. Αυτό τους δημιουργεί μια αίσθηση ασφάλειας, τα βοηθά στην οργάνωση και είναι ήρεμα. Κατανοούν σιγά -σιγά την ανάγκη του σωστού προγραμματισμού της μέρας τους και επιπλέον αντιλαμβάνονται την αξία της σωστής διαχείρησης του χρόνου τους ώστε να μπορούν να κάνουν και αυτά που πρέπει και αυτά που θέλουν.
- Εξίσου σημαντικά είναι οι στόχοι και τα όρια. Στο σχολείο, οι μαθησιακοί στόχοι πρέπει να είναι εφικτοί και γνωστοί στα παιδιά. Έτσι, είναι πιο εύκολο γι’ αυτά να συμμετέχουν, να πετύχουν και να νιώσουν ικανοποίηση. Το ίδιο γνωστοί πρέπει να είναι και οι κανόνες συμπεριφοράς. Στο σπίτι πάλι, οι γονείς δεν πρέπει να φοβόμαστε να θέσουμε όρια και προσδοκίες τις οποίες όμως πρέπει να έχουμε σκεφτεί πολύ καλά- να μην είναι ούτε πολύ υψηλές ούτε όμως και πολύ χαμήλες. Εδώ μία συζήτηση με τους εκπαιδευτικούς είναι πολύ χρήσιμη. Η συχνή και καλή επικοινωνία με το σχολείο και τους δασκάλους του παιδιού είναι από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την εξέλιξη του. Εμείς ξέρουμε πολύ καλά το παιδί μας και οι εκπαιδευτικοί ξέρουν τί μπορεί να μάθει το παιδί μας και πώς. Πρέπει να δουλεύουμε μαζί για το καλύτερο αποτέλεσμα. Τώρα με το video conferencing, αυτό είναι ακόμη πιο εύκολο!
- Ο ρόλος του έπαινου και της επιβράβευσης ως ενθάρρυνση στη μαθησιακή διαδικασία είναι μεγάλος. Επαινούμε τα παιδιά για την προσπάθεια, για την καλή τους διάθεση, για το ότι θέλησαν να συμμετέχουν σε μια δραστηριότητα κι όχι μόνο αν έκαναν κάτι τέλεια. Για να έχει αποτέλεσμα ο έπαινος και να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την καλή συμπεριφορά είναι καλό να γίνεται άμεσα και να είμαστε συγκεκριμένοι πχ “μου άρεσε πολύ ο τρόπος με τον οποίο δοκίμασες να μάθεις το καινούριο λεξιλόγιο”, “ Τι ωραίο αποτέλεσμα που είχε στη ζωγραφιά σου η ανάμειξη του μπλε με το κίτρινο” ή “Σε θαυμάζω για το πόσο προσεκτική ήσουν σήμερα στο online μάθημα” κι όχι απλά “Μπράβο σου, ήσουν τέλεια”. Προσοχή: Πρέπει να είμαστε αυθεντικοί και ειλικρινείς.Τα παιδιά παρητηρούν κι αντιλαμβάνονται τα πάντα.
- Οι ενήλικες αποτελούμε πρότυπα συμπεριφοράς για τους μικρότερους και αυτό δεν πρέπει να το υποτιμούμε. Αν εμείς επιδεικνύουμε επιμονή και προσπάθεια στο να μάθουμε και να κάνουμε κάτι καλά, το ίδιο θα κάνουν και τα παιδιά. Για παράδειγμα, αν θέλουμε να διαβάζουν βιβλία ίσως πρέπει να υπάρχουν αρκετά στο σπίτι και γιατί όχι, να διαβάζουμε παρέα.
- Πάντα πρέπει να υπάρχει ελεύθερος χρόνος ώστε το παιδί να μπορεί να χαλαρώσει και να παίξει. Εδώ κάποιες φορές τα πράγματα είναι περίπλοκα εάν το παιδί έχει πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες. Η προπόνηση, ο χορός ή η παραμονή σε κάποιο κέντρο απασχόλησης είναι τρόπος να χαλαρώσει ή μια ακόμη υποχρέωση; Αν ισχύει το δεύτερο, τότε πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά το πόσες τέτοιου είδους δραστηριότητες χωράνε στο πρόγραμμα του παιδιού ώστε να μπορεί να μελετά και να έχει χρόνο και για παιχνίδι.
- Τέλος, δεν ξεχνάμε ότι η ψυχολογική υποστήριξη είναι το ίδιο σημαντική με κάθε είδους βοήθεια που προσφέρουμε στα παιδιά, ειδικά σε περιόδους σαν κι αυτήν που βιώνουμε. Τα παιδιά είναι ανθεκτικά στην πλειοψηφία τους, αλλά εμείς έχουμε πάντα τις κεραίες μας σηκωμένες για να αντιληφθούμε ο,τιδήποτε το ένστικτό μας μας λέει ότι αξίζει της προσοχής μας.
- Και κάτι τελευταίο, τα ιατρικά check ups. Δεν αποκλείται χαμηλές επιδόσεις να οφείλονται σε φτωχή όραση ή χαμηλή ακοή.